نمی توان مسائل تهران و شهرستان های استان را جدا از هم دید
نمی توان مسائل تهران و شهرستان های استان را جدا از هم دید
تهران- استاندار تهران گفت: مسائل تهران و شهرستان‌های استان را نمی‌توان جدا کرد، بسیاری از این مسائل از جمله موضوع حمل و نقل در حوزه اجتماعی در هم تنیده است.

به گزارش شهریاریها ،محسن منصوری صبح سه شنبه و در نخستین جلسه قرارگاه اجتماعی مسائل تهران که با حضور علیرضا زاکانی، شهردار و مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران برگزار شد، طی سخنانی اظهار داشت: از مهمترین موضوعات تهران موضوع آسیب‌های اجتماعی است، حجم مسائل تهران بزرگ است و روز به روز به مسائل اضافه می‌شوند اما توان، ظرفیت، هماهنگی و همدلی بین مردم و دستگاه‌ها ظرفیت فائق آمدن بر مشکلات را به وجود آورده است.

وی با بیان اینکه در خصوص آسیب‌های اجتماعی نیاز به وحدت نظر، همدلی و هماهنگی داریم، به جلسه رئیس جمهور و اعضا مجمع نمایندگان استان تهران مجلس اشاره کرد و گفت: می‌بایست، ظرفیت همه مجموعه‌ها جهت حل مسائل اجتماعی به کار گرفته می‌شود، تهران در ابعاد مختلف نیازمند توجه است.

استاندار تهران با بیان اینکه به لحاظ سرانه جمعیت، تهران محروم‌ترین و متراکم‌ترین استان کشور است، ادامه داد: حل بسیاری از مشکلات از جمله مهاجرت مسئله ملی است، سالانه ۲۵۰ هزار نفر به جمعیت استان تهران اضافه می‌شود اگر منفعلانه برخورد کنیم نمی‌توانیم پاسخگوی نیازها باشیم، معتقدیم می‌توان کار را منسجم‌تر پیش برد و باید کار مؤثری انجام دهیم تا مسائل مردم را حل کنیم، در همین زمینه فرصت طلایی در استان تهران برای هم افزایی به وجود آمده است.

منصوری ادامه داد: نیروی انتظامی آمادگی برای جمع آوری معتادان متجاهر ظرف چند هفته را دارد اما این تنها بخشی از کار است و اجتماعی کردن و دیگر مسائل نیز مطرح است، برخی از موارد ذاتاً وظیفه شهرداری نیست اما شهردار اعلام آمادگی کرده و گفته مسئولیت می‌پذیرد که این اهمیت و ارزش دارد.

وی با بیان اینکه مسائل تهران و شهرستان‌های استان را نمی‌توان جدا کرد، گفت: بسیاری از این مسائل از جمله موضوع حمل و نقل در حوزه اجتماعی در هم تنیده است که این جلسه برای هماهنگی بالادستی به وجود آمده تا مسائل جدی گرفته شود و نیاز به تقسیم کار وجود دارد و برخی از مسائل در کوتاه مدت حل می‌شود و بعضی درازمدت است.

منصور ی گفت: در موضوع معتادان متجاهر ۲۱ هزار معتاد داریم که توان سازماندهی آنها وجود دارد و در زمان منطقی می‌توان آنها را جمع‌آوری و نسبت به اجتماعی کردن آنها اقدام کرد و سپس تدبیر برای شغل مناسب و بازگشت آنها به اجتماع انجام شود.