پنجم خرداد سال ۱۲۸۷ هجری شمسی برای نخستین‌بار یک گروه اکتشاف نفت، در شهرستان مسجدسلیمان استان خوزستان در پی ماه‌ها حفر چاه، به نفت رسید. مسجدسلیمان به سرعت به شهری پیشرفته و مدرن با داشتن ده‌ها منطقه تفریحی و رفاهی همچنین کانونی برای اشتغال و درآمدزایی…
پنجم خرداد سال ۱۲۸۷ هجری شمسی برای نخستین‌بار یک گروه اکتشاف نفت، در شهرستان مسجدسلیمان استان خوزستان در پی ماه‌ها حفر چاه، به نفت رسید. مسجدسلیمان به سرعت به شهری پیشرفته و مدرن با داشتن ده‌ها منطقه تفریحی و رفاهی همچنین کانونی برای اشتغال و درآمدزایی برای کشور ایران و حتی کشور انگلستان تبدیل شد و افراد بسیاری از نقاط مختلف ایران و حتی هندی‌ها و پاکستانی‌ها برای اشتغال به این شهر سرازیر شدند. کاهش تولید نفت در سال‌های پس از انقلاب، مسجدسلیمان را به حوزه‌ای حاشیه‌ای مبدل کرده و توسعه صنعت نفت در دهه ۷۰ و ۸۰، بدون توجه به این میدان پیش می‌رفت. دلیل اصلی نیز این بود که اغلب ذخایر نفتی قابل برداشت مسجدسلیمان، به تولید رسیده بود و سرمایه‌گذاری‌های جدید دارای صرفه اقتصادی نبود.
مسجدسلیمان دارای یکی از بالاترین نرخ‌های بیکاری در استان خوزستان است. نفت، بلای جان محیط زیست طبیعی و انسانی شهر شده است و در برخی محله‌ها، گاز یا نفت به صورت خودجوش از زمین بیرون می‌آید و آتش می‌گیرد. پراکندگی نفت و گاز در محیط، موجب بیماری‌های ریوی و تنفسی در این شهر شده است و همزمان خطرات آتش‌سوزی و انفجار نیز منازل اهالی را تهدید می‌کند. بسیاری از چاه‌های نفتی، در محدوده شهر هستند و همین مساله دهه‌هاست بهداشت و رفاه مردم را مختل کرده است. بسیاری از مناطق مسجدسلیمان، ساعاتی از روز را بدون آب سپری می‌کنند. در حالی که یکی از نخستین شبکه‌های فاضلاب شهری ایران در این شهر تاسیس شد، با وجود گسترش شهر، شبکه فاضلاب گسترش نیافت و هم‌اکنون دفع فاضلاب نیز به مشکلات بهداشتی شهر اضافه شده است.
