سینماسینما، محمد حقیقت: بحث در رسانه‌های فرانسه درباره «شیرطلایی فمینیست» مطرح شده است. در یکی دو سال اخیر ‌در ادامه جنبش «می تو» که زنان بسیاری در سراسر جهان به راه انداخته بودند، توجه هرچه بیشتر جشنواره های جهانی نیز به این مسئله جلب شد و تعداد فیلم‌های ساخته شده خانم‌ها، بسیار افزون شده است. […]

سینماسینما، محمد حقیقت: بحث در رسانه‌های فرانسه درباره «شیرطلایی فمینیست» مطرح شده است.

در یکی دو سال اخیر ‌در ادامه جنبش «می تو» که زنان بسیاری در سراسر جهان به راه انداخته بودند، توجه هرچه بیشتر جشنواره های جهانی نیز به این مسئله جلب شد و تعداد فیلم‌های ساخته شده خانم‌ها، بسیار افزون شده است. در ادامه حضور آنها در جشنواره ها، تعداد جایزه هایی که به زنان تعلق می‌گیرد به‌شکل چشمگیری دیده می‌شود که البته هیچ اشکالی هم ندارد وقتی که این فیلم‌ها ارزش های هنری هم داشته باشند. در جشنواره های کن، ونیز، سن سباستین وغیره، در سال‌های اخیر بسیاری از جایزه ها را زنان فیلمساز به دست آورده‌اند که آخرین آن در جشنواره ونیز ۲۰۲۱ که شنبه ۱۱ سپتامبر به پایان رسید، است. شیر طلایی، جایزه اول، به فیلم فرانسوی «رویداد» (حادثه) ساخته خانم اودری دیوان، تعلق گرفت که اصلیتی لبنانی فرانسوی دارد. در روزنامه های فرانسه از جمله لوموند به این نکته اشاره شده که به‌نظر می‌آید که این اثر یک فیلم فمینیستی است. این جشنواره فیلم‌هایی که به زنان مجرد پرداخته را ارج نهاده. جالب است که نویسنده مطلب خود یک خانم است.

سوال نشریه ای دیگر این است که آیا جشنواره ها بیشتر توجه خود را بر آثار فمینیستی متمرکز کرده اند؟ در همین جشنواره ونیز، جایزه بهترین کارگردانی به خانم جین کامپیون، برای «قدرت سگ» و جایزه بهترین سناریو به خانم مگی جیلنهال برای اثر بسیار خوب «دختر گمشده» داده شد. باید یادآور شد که برنده شیرطلایی امسال، دست روی سوژه بارها تکرارشده (دختری که حامله شده ‌و حالا باید سقط جنین کند) گذاشته است که البته ایرادی هم ندارد. این موضوع در فیلم‌هایی از کشورهای گوناگون جهان و بیشتر در جهان سوم و اروپای شرقی، دستمایه کار قرار گرفته بود که از جمله «چهار ماه، سه هفته، و دو روز» اثر درخشان کریستین مونجیو، برنده نخل طلایی در سال ۲۰۰۷ بوده است که دو دختر دانشجو رومانیایی با مشکل این چنینی روبرو شده و مصایبی که یکی از آنها برای سقط جنین باید تحمل کند. همین فیلم «رویداد» ماجرای دانشجوی دختری است که حامله شده و باید بتواند از شر آن خلاص شود. خانم کارگردان چهل ویک ساله است خود دو فرزند دارد و فیلمش را از کتابی نوشته انی ارنو که توسط انتشارات گالیمار درسال ۲۰۰۰ منتشر شده، اقتباس کرده است. و بازیگر اصلی فیلم یک دختر رومانی الاصل فرانسوی است که در فیلم دانشجوی ادبیات است. البته ماجرای فیلم در قبل از سال های ۱۹۶۰ در فرانسه می‌گذرد که هنوز سقط جنین در این کشور جرم محسوب می‌شد ولی از ۱۹۷۵ قانونی شد. شخصیت اصلی ابتدا تلاش دارد درباره حامله شدن خود با کسی صحبت کند اما کسی را نمی یابد، در خفا بارها تلاش می‌کند نطفه را در شکم نابود کند و به اعمالی نیز دست می‌زند. او با درام شخصی خود روبرو است و نمی‌داند چه باید بکند. صحنه های دردناک پایانی فیلم قطعا روی تماشاگران و به‌ویژه زنان تاثیر خاصی خواهد گذاشت. این فیلم قراراست در دوم فوریه در فرانسه به نمایش عمومی درآید. کارگردان می‌گوید: «این فیلم را با خشم و ‌اشتیاق درست کردم. فیلم را با قلبم ساختم. متاسفانه هربار فیلمی درباره سقط جنین می‌سازیم، درباره واقعیت موجود حرف می‌زنیم. دوست داشتم در پوست این زن جوان سفر کنم.»