گروه اجتماعی شهریاریها : در ایران باستان رسم بر این بود که در مناسبت‌هایی بازماندگان یاد و خاطره درگذشتگان را گرامی می‌داشتند. یکی از این‌گونه مناسبت‌ها در روزهای پنجه بوده است، بدین معنی که یک روز از پنج روز پایان سال را به بزرگداشت درگذشتگان اختصاص داده و اعتقاد داشتند که فروهر نیاکان (روح درگذشتگان) […]
گروه اجتماعی شهریاریها : در ایران باستان رسم بر این بود که در مناسبت‌هایی بازماندگان یاد و خاطره درگذشتگان را گرامی می‌داشتند.
یکی از این‌گونه مناسبت‌ها در روزهای پنجه بوده است، بدین معنی که یک روز از پنج روز پایان سال را به بزرگداشت درگذشتگان اختصاص داده و اعتقاد داشتند که فروهر نیاکان (روح درگذشتگان) در چنین روزی انتظار بازماندگان را می‌کشند و به اصطلاح چشم براه هستند.
به همین منظور مردم در محل دفن اجساد درگذشتگان خود دور هم جمع شده و با تقسیم انواع خوردنی و پاشیدن آب، روان مردگان خود را شاد می‌ساختند.
در این آیین مردم برای شادی ارواح درگذشتگان خود اقدام به پختن نوعی شیرینی شبیه به حلوا می‌کردند که هنوز هم در بین برخی از مردم بختیاری پخت “حلوا علفی” در ایام باقی مانده از سال تا فرارسیدن نوروز، مرسوم است.
این رسم با رواج اسلام در بین ایرانیان همچنان ادامه یافت و رنگ و بوی اسلامی به خود گرفت و ایرانیان تا کنون همان آداب را با تغییراتی در شب جمعه آخر سال برگزار می‌کنند.
بهشت رضوان، یکی آرامستان فعال و متمرکز شهریار، هر سال میزبان مردم این شهرستان است که در آخرین پنج شنبه سال یادی از گذشتگان خود می‌کنند.
و در آخر تصاویری از …
[nggallery id=31]
