شهریاریها : فاطمه هداوند بانوی سرعت ایران با حضور در دفتر خبرآنلاین البرز از نبود یک پیست دوچرخه سواری با استاندارد بین‌المللی در ایران سخن گفت و زن بودن را مانع پیشرفت و محدودیت ندانست. دوچرخه‌سواری یکی از بهترین و مفرح‌ترین ورزش‌ها است که طیف گسترده‌ای از علاقه‌مندان به این رشته ورزشی را آقایان تشکیل […]
شهریاریها : فاطمه هداوند بانوی سرعت ایران با حضور در دفتر خبرآنلاین البرز از نبود یک پیست دوچرخه سواری با استاندارد بین‌المللی در ایران سخن گفت و زن بودن را مانع پیشرفت و محدودیت ندانست.
دوچرخه‌سواری یکی از بهترین و مفرح‌ترین ورزش‌ها است که طیف گسترده‌ای از علاقه‌مندان به این رشته ورزشی را آقایان تشکیل می‌دهند، اما در این بین هستند بانوانی که با تمام مشکلات و کمبودها در این رشته ورزشی فعالیت دارند و توانسته‌اند افتخارآفرین باشند.
«فاطمه هداوند» یکی از این بانوان قهرمان در رشته دوچرخه‌سواری در کشورمان است که تاکنون موفق به کسب قهرمانی‌های متعدد در این رشته ورزشی شده است و این موفقیت‌ها ما را بر آن داشت تا با حضور این ورزشکار در دفتر خبرآنلاین البرز با این بانوی ورزشکار گفت‌وگویی در خصوص آخرین وضعیت رشته ورزشی دوچرخه‌سواری داشته باشیم.
در این گفت‌وگو از کمبود بودجه و اعتبارات، کمبود تجهیزات، عدم توجه مناسب به جایگاه ورزش بانوان و موانع توسعه‌ای رشته ورزشی در کشور مطرح شد که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم.
* در ابتدا درباره خود و ورودتان به رشته دوچرخه‌سواری بگویید.
من ۱۸ سال دارم، قبل از دوچرخه‌سواری در رشته اسکیت مشغول به فعالیت بودم در حال حاضر چهار سال است که دوچرخه‌سواری را به طور حرفه‌ای شروع کرده‌ام.
* از چه سنی به سراغ دوچرخه‌سواری رفته‌اید و اولین مربی‌تان در این ورزش چه کسی بود؟
از ۱۴ سالگی وارد ورزش دوچرخه‌سواری شدم و اولین مربی را می‌توان گفت مشوق من برای ورود به این رشته آقای حسین سالمی بود، ایشان وقتی اسکیت من را تماشا کرد با توجه به آمادگی بدنی من تشویقم کرد که وارد رشته دوچرخه‌سواری شوم.
مهم‌ترین عناوین قهرمانی خود را برایمان ذکر کنید.
بیش از دو سال سابقه عضویت در تیم ملی دوچرخه‌سواری کشور در رده‌های سنی مختلف را دارم و حدود یک ماه است که وارد تیم بزرگسالان شده‌ام و در طول این سال‌ها دو بار موفق به کسب عنوان قهرمان قهرمانان در ایران شده‌ام، همچنین در عرصه بین‌المللی عنوان‌هایی همچون مدال نقره اسپرینت در کاپ آسیا، مدال برنز رشته اسپرینت کاپ آسیا در رده سنی جوانان، عنوان ششم آسیا در ۵۰۰ متر و مقام چهارم جوانان در سال ۲۰۱۵ از اهم این عنوان‌ها بوده است.
از مشکلات خود در این ورزش صحبت کنید، فکر می‌کنید زن بودن مشکلی برای پیشرفت است؟
مشکل که در همه رشته‌های ورزشی وجود دارد، با این وجود فدراسیون دوچرخه‌سواری در خصوص حل مشکلات تلاش خود را به کار گرفته، اما همچنان کمبودها در این رشته ورزشی دیده می‌شود. گرانی لوازم و تجهیزات این رشته ورزشی ورزشکاران را به‌زحمت می‌اندازد، همچنین ما در کشور دوچرخه‌ای در سایز دخترانه که در حد مسابقات قهرمانی آسیا باشد نداریم. یکی دیگر از مهم‌ترین مشکلات در این رشته در کشور نبود پیست چوبی است، در حال حاضر تمام کشورها از پیست چوبی بهره می‌برند اما در ایران تنها پیست سیمانی وجود دارد و تمرین در پیست چوبی با پیست سیمانی متفاوت است رکوردهایی که زده می‌شود نیز با رکوردهایی که در پیست‌های چوبی می‌زنیم متفاوت است، اما بیشتر برای تمرین خوب است تا مسابقه؛ پیست‌های ما برای مسابقات داخلی خوب است، اما برای رقابتهای بین‌المللی مناسب نیست و استانداردهای جهانی را ندارد.
انتظار داریم که بیشتر از این رشته ورزشی حمایت شود یکی مثل من با ۱۸ سال سن در ایران نفر اول هستم ولی هیچ اسپانسری ندارم و تمام هزینه‌های این رشته ورزشی بر عهده خودم است، لذا این ضرورت وجود دارد که مسئولین نگاه ویژه‌ای به این ورزش داشته باشند.
می‌توان گفت که زن بودن مانع موفقیت من نشد، افتخارآفرینی برای کشورم سبب شد تمام مشکلات این رشته ورزشی را به جان بخرم.
شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطره شما از دوچرخه‌سواری چیست؟
تلخ‌ترین خاطره‌ام مربوط می‌شود به مسابقات قهرمانی تایلند که من امید زیادی به کسب مدال داشتم و بارها در تمرینات رکود زده بودم ولی متأسفانه یکسری مشکلات به وجود آمد و زمان را از دست دادم و نتوانستم مدالی کسب کنم.
شیرین‌ترین خاطره‌ای هم که در این زمینه‌دارم این است که با توجه به سن کمی که داشته‌ام توانستم عنوان بانوی سرعت ایران را کسب کنم.
برای کسانی که می‌خواهند در این رشته فعالیت کنند چه توصیه‌ای دارید؟
این ورزش مفرح و شیرین اما درعین‌حال پرخطر است از طرفی نیز هزینه‌های زیادی نیز دارد، چون این ورزش هنوز به‌خوبی در کشور نهادینه‌شده و نوپاست بنابراین حمایتی نیز از آن نمی‌شود ولی توصیه می‌کنم قبل از هر چیز توان مالی خود را در نظر بگیرند و اگر می‌توانند وارد این ورزش شوند و اگر نمی‌توانند خودشان را درگیر نکنند.
سخن آخر؟
از تمام کسانی که برای من زحمت کشیدند تا بتوانم به این جایگاه برسم کمال تشکر را دارم همچنین از فدراسیون دوچرخه‌سواری می‌خواهم که به بانوان این رشته بهای بیشتری دهند، زیرا توانایی‌های بانوان ما در این رشته بسیار زیاد است.
